สวัสดีค่ะ เราเป็น ผู้หญิงโซน ปริมณฑล อายุ 30 ปี แล้วค่ะ เราโสดมา 8 ปี แล้ว เราลองมานึกดูว่าเราเลือกเยอะหรือเรากลัวความรัก ขอเล่าประวัติตัวเองนิดหนึ่ง เราเรียนจบปริญญาโท ซื้อบ้าน ซื้อรถ ด้วยตัวเองทุกอย่าง มีหน้าที่การงานมั่นคง ชอบไปเที่ยวมาก รักการเดินทาง การถ่ายรูป แต่เป็นคนขี้อาย เลยคิดว่าคนเราจะเจอความรักกันได้ที่ไหน? ถ้าทุกวันนี้ทำงาน ขับรถ เจอเพื่อนบ้าง กลับบ้าน (เราไม่ชอบเที่ยวกลางคืน) คำตอบสมัยนี้.........ใช่เลยค่ะ>>> เราก็เล่นทินเดอร์<<< เจอคนหลากหลายมาก แต่คุยๆๆ แล้วก็หาย หรือ บางคนก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่ก็ยังอยากมาคุย แต่ยังไม่เจอคนที่เข้ากันได้จิงๆๆสักคน
สุดท้ายลองนั่งพิจารณาตัวเอง ว่าเกิดจากอะไร ............. เราเป็นคนหน้านิ่งๆ บางคนจะคิดว่าเราหยิ่ง ยิ่งถ้าเจอกันแรกๆๆ จะเก๊กๆ หน่อย คำตอบคือ เราอายค่ะ เราเป็นคนขี้อายมากกกกกกกกกก ทำตัวทำหน้าไม่ถูก บางคนก็คิดว่าเราไม่อยากคุยด้วย สุดท้ายก็ไป...................... แต่เราไม่ชอบทักแชทก่อน ไม่ใช่ไม่อยากคุยนะ กัวทักไปแล้วเขาไม่ตอบ แต่ 8 ปี ที่เราโสด ก็มีคนเข้ามาตลอดนะ แต่ส่วนมาก จะมาจากคนใกล้ตัวเยอะมากๆ เพราะ นิสัยเราจิงๆๆ ถ้าสนิทเราจะคุยเก่งมาก เราเป็นคนตลก ชอบเทคแคร์คนอื่น แต่บุคคลเราจะลุยๆๆ บางคนอาจคิดว่าเราเป็นทอมที่แต่งหน้าก็ได้ เคยเจอคนที่คิดจะเปิดใจหลายคน แต่สุดท้ายก็ไม่กล้า ไม่กล้าที่จะเสี่ยงกับใคร บางครั้งคิดว่าตัวเองเลือกมากไปไหม? เราชอบคนเก่ง ชอบคนแต่งตัวเป็น.......โอ้ยยยยย มีหลายของมากมาย แต่สุดท้ายก็ปล่อยวาง แต่!!!!! ก็ยังอยากได้คนที่ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตเหมือนๆกัน มี 3 ข้อ ที่เรามองหา 1. ชอบคนที่ชอบเดินทางท่องเที่ยวต่างประเทศได้ 2. ชอบคนที่เป็นมีเหตุผล มีความเป็นผู้นำ 3. ใจดี ใจเย็น สุดท้าย เราก็เจอคนที่พอจะเข้ากันได้หลายต่อหลายคน แต่ทุกครั้งก็คุยกันได้ไม่นาน ก็ต้องหยุดไป เพราะ เราเอง............พอเราเจอคนที่รู้สึกว่าใช่ เราเริ่มจะโฟกัสที่เขา เราเริ่มอยากคุยกะเขา เราเริ่มอยากเจอเขามากขึ้น แต่ทุกอย่างเหมือนเราเริ่มอยู่คนเดียว เริ่มเร็วไป เราเริ่มระแวง เราเริ่มจับผิด เพราะเรากลัว กลัวว่าคนนี้จะทำให้เจ็บเหมือนครั้งก่อน ไม่กล้าที่เสี่ยงเรียนรู้กับเขาต่อแล้ว สุดท้าย เราก็เดินออกมา เราเป็นแบบนี้ หลายต่อหลายคน จนเราเริ่มไม่แน่ใจว่า เราเลือกเยอะเกินไป หรือ เราไม่กล้าที่จะรักใครอีกแล้ว เอาจริงๆๆ เราอายุ 30 แล้ว เราไม่ได้มองหา แฟน หรือ คนที่คุยกันไปวันๆแล้ว เรามองหา คู่ชีวิต คนที่จะไปด้วยกันได้จริงๆๆ อ๋อ........มี 1 สาเหตุ ที่บางคนอาจไม่เข้าใจเรา เราเป็นคริสเตียน เรารักในพระเจ้ามาก ซึ่งบางคนก็ไม่เข้าใจ จริงๆๆ แต่ถ้าคนที่เดินออกจากเราไปเพราะเหตุผลนี้ เราไม่เคยเสียดายเลยค่ะ เคยคิดว่าชีวิตอยู่คนเดียวได้ แต่......สุดท้ายเราก็อยากมีครอบครัว แต่ก็มองไม่ออกเลย ว่าจะเจอความรัก อีกครั้งได้ยังไง? >>> เราเลือกมากกะความรัก หรือ เรากลัวที่จะรักแล้ว<<<
ฉันกลัวความรักไปแล้วใช่ไหม????
สุดท้ายลองนั่งพิจารณาตัวเอง ว่าเกิดจากอะไร ............. เราเป็นคนหน้านิ่งๆ บางคนจะคิดว่าเราหยิ่ง ยิ่งถ้าเจอกันแรกๆๆ จะเก๊กๆ หน่อย คำตอบคือ เราอายค่ะ เราเป็นคนขี้อายมากกกกกกกกกก ทำตัวทำหน้าไม่ถูก บางคนก็คิดว่าเราไม่อยากคุยด้วย สุดท้ายก็ไป...................... แต่เราไม่ชอบทักแชทก่อน ไม่ใช่ไม่อยากคุยนะ กัวทักไปแล้วเขาไม่ตอบ แต่ 8 ปี ที่เราโสด ก็มีคนเข้ามาตลอดนะ แต่ส่วนมาก จะมาจากคนใกล้ตัวเยอะมากๆ เพราะ นิสัยเราจิงๆๆ ถ้าสนิทเราจะคุยเก่งมาก เราเป็นคนตลก ชอบเทคแคร์คนอื่น แต่บุคคลเราจะลุยๆๆ บางคนอาจคิดว่าเราเป็นทอมที่แต่งหน้าก็ได้ เคยเจอคนที่คิดจะเปิดใจหลายคน แต่สุดท้ายก็ไม่กล้า ไม่กล้าที่จะเสี่ยงกับใคร บางครั้งคิดว่าตัวเองเลือกมากไปไหม? เราชอบคนเก่ง ชอบคนแต่งตัวเป็น.......โอ้ยยยยย มีหลายของมากมาย แต่สุดท้ายก็ปล่อยวาง แต่!!!!! ก็ยังอยากได้คนที่ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตเหมือนๆกัน มี 3 ข้อ ที่เรามองหา 1. ชอบคนที่ชอบเดินทางท่องเที่ยวต่างประเทศได้ 2. ชอบคนที่เป็นมีเหตุผล มีความเป็นผู้นำ 3. ใจดี ใจเย็น สุดท้าย เราก็เจอคนที่พอจะเข้ากันได้หลายต่อหลายคน แต่ทุกครั้งก็คุยกันได้ไม่นาน ก็ต้องหยุดไป เพราะ เราเอง............พอเราเจอคนที่รู้สึกว่าใช่ เราเริ่มจะโฟกัสที่เขา เราเริ่มอยากคุยกะเขา เราเริ่มอยากเจอเขามากขึ้น แต่ทุกอย่างเหมือนเราเริ่มอยู่คนเดียว เริ่มเร็วไป เราเริ่มระแวง เราเริ่มจับผิด เพราะเรากลัว กลัวว่าคนนี้จะทำให้เจ็บเหมือนครั้งก่อน ไม่กล้าที่เสี่ยงเรียนรู้กับเขาต่อแล้ว สุดท้าย เราก็เดินออกมา เราเป็นแบบนี้ หลายต่อหลายคน จนเราเริ่มไม่แน่ใจว่า เราเลือกเยอะเกินไป หรือ เราไม่กล้าที่จะรักใครอีกแล้ว เอาจริงๆๆ เราอายุ 30 แล้ว เราไม่ได้มองหา แฟน หรือ คนที่คุยกันไปวันๆแล้ว เรามองหา คู่ชีวิต คนที่จะไปด้วยกันได้จริงๆๆ อ๋อ........มี 1 สาเหตุ ที่บางคนอาจไม่เข้าใจเรา เราเป็นคริสเตียน เรารักในพระเจ้ามาก ซึ่งบางคนก็ไม่เข้าใจ จริงๆๆ แต่ถ้าคนที่เดินออกจากเราไปเพราะเหตุผลนี้ เราไม่เคยเสียดายเลยค่ะ เคยคิดว่าชีวิตอยู่คนเดียวได้ แต่......สุดท้ายเราก็อยากมีครอบครัว แต่ก็มองไม่ออกเลย ว่าจะเจอความรัก อีกครั้งได้ยังไง? >>> เราเลือกมากกะความรัก หรือ เรากลัวที่จะรักแล้ว<<<